بعضی بانکها در برخی کشورها سیستم بیومتری صوتی برای شناسائی هویت صاحب کارت بانکی از راه دور را تجربه میکنند. این سیستم “Talk To Pay” نامیده میشود.
سیستم Talk To Pay بجای وارد کردن شناسه ها و کدها استفاده میشود و هدف از ان اسان کردن کار کاربر و در عین حال جلوگیری از جعل های مختلف است.
کاربران بانک باید برای این سرویس ثبت نام کنند و سپس چند روزی برای دریافت نامه ای که حاوی یک کد میباشد لازم است.
سپس کاربر میتواند این سرویس انلاین را فعال سازد و اکستنشن لازم را در مرورگر خود نصب نماید و صدای خود را ضبط کند.
ضبط صدا با تکرار شش بار جمله “سلام + نام + نام فامیل + خود را با صدا شناسائی میکنم” صورت میگیرد.
سپس زمانیکه کاربر مایل است خریدی انلاین انجام دهد, به هنگام پر کردن فرم, اکستنشن Talk to Pay گشوده میشود و کاربر تماسی روی موبایل خود دریافت کرده و باید جمله ای که بالاتر گفته شد را ادا کند. صاحب کارت بانکی یعنی کاربر شناسائی شده و فرم بطور خودکار پر و اطلاعات کاربر وارد میشوند. کاربر کافی است که پرداخت خود را تائید نماید.
ایا این فناوری قابل اعتماد است ؟
نمونه های تولید شد توسط مشتریان برای یک مدل ریاضی مرجع برای هر پرداخت استفاده میشود. این الگوریتم نه ریتم و نه تن و نه مفهوم جملات را محسوب کرده بلکه فرکانس صدا را محسوب میدارد. جمله ادا شده با مدل موجود مقایسه میشود و درصد اینکه میتواند صدای مشتری باشد مشخص میگردد. اگر این درصد خیلی بالا باشد, سیستم اینطور نتیجه میگیرد که صدای صاحب کارت بانکی است.
مسلما اولین پرسشی که پیش میاید این است که ایا میتوان صدای شخصی را تقلید کرده و یا یک ضبط صدا را دور زد ؟ یا اینکه ایا ممکن این سیستم صدای شخصی را با صدای شخص دیگری اشتباه بگیرد چون بیومتری صوتی نتیجه احتمالات است و نه یقین و بانکها نیز ادعای اینکه بیومتری صوتی غیر قابل جعل باشد را ندارند اما دو لایه ایمنی دیگر به این سیستم افزوده شده تا امنیت را افزایش دهد. شناسائی نه تنها به گوشی مشتری مرتبط میگردد بلکه به کدی که با نامه و در زمان ثبت نام ارسال شده نیز مربوط است.
مدلهای ضبط شده بصورت رمزنگاری شده روی سرور بانکها ذخیره میشوند و کد امنیتی پشت کارت بانکی غیر فعال میگردد و بجای ان یک کریپتوگرام منحصر بفرد که در هر پرداخت تغییر میکند تولید میشود.
